🦕 Za Dużo Testosteronu U Dziewczyny

Badania naukowe jasno pokazuje korzystny wpływ suplementacji witaminą d3 na wzrost poziomu testosteronu u mężczyzn co oczywiście ma wpływ na libido, płodność i lepsze wyniki w sporcie. Jako jeden z przykładów można przytoczyć badanie z 2011 roku na 200 osobach którym podawano codziennie przez rok 3332 IU witaminy d 3. Testosteron na widelcu! Czy to, co jedzą mężczyźni, wpływa na poziom testosteronu w ich organizmach? Zdecydowanie tak! Panom, którzy chcą mieć dużo testosteronu, radzi się m.in. spożywanie produktów będących źródłem pełnowartościowego białka i cynku, będące źródłem kwasów omega-3 i bogate w kwas arachidonowy. mgr inż. Objawem nadmiaru testosteronu u kobiety jest rozregulowanie cyklu miesiączkowego. Krwawienie występuje w nieregularnych odstępach, a owulacja może nie występować wcale. To sprawia, że kobiety z wysokim poziomem testosteronu mają problem z zajściem w ciążę, a szansa na nią pojawia się dopiero po uregulowaniu poziomu hormonu. Streszczenie. Testosteron pełni ważną funkcję w organizmie psa, wpływając również na jego zachowanie. W przypadku psów wykazujących zaburzenia zachowania takie jak znaczenie terenu moczem czy agresja, zbyt szybkie zalecenie kastracji może nie przyczynić się do poprawy zachowania pacjenta, a wręcz pogorszyć jego stan. Normy testosteronu dla mężczyzn: Testosteron wolny: 174–902 pmol/l. Testosteron całkowity: 12–40 nmol/l. Przyjmuje się, że dopiero poziom testosteronu niższy niż 8 nmol/l wymaga substytucji. Taka ostrożność wynika z faktu, że leczenie preparatami testosteronowymi może wywołać wiele skutków ubocznych. Normy testosteronu dla Kilkanaście roznegliżowanych dziewczyn, które tylko czekają, kiedy powiesz „wybieram ciebie”. To taki raj na ziemi dla mężczyzn, którzy lubią się dobrze zabawić, płacąc za to całkiem niemałe pieniądze. Do agencji może wstąpić każdy, kogo na to stać. Jedynym przeciwwskazaniem jest to ile wypiłeś alkoholu - z dwóch Jak poziom testosteronu wpływa na mężczyznę. Męski hormon płciowy testosteron należy do grupy androgenów, które są odpowiedzialne za tworzenie wtórnych cech płciowych u mężczyzn. Rozwój kości i tkanki mięśniowej, poziom wzrostu włosów, barwa głosu i inne cechy płciowe mężczyzn zależą od ilościowego wskaźnika sterydów. Swoją drogą, byłam ostatnio z jednym z "prestiżowych" krakowskich klubów z czystej ciekawości - sztab trenerów oczywiście doglądał poczynania facetów w sekcji z wolnymi i W diagnostyce hirsutyzmu i wirylizacji, wykorzystuje się badania hormonalne: stężenie testosteronu, DHEA-S, prolaktyny i 17- OHP. Wszystkie badania możesz wykonać w DIAGNOSTYCE. Pamiętaj, że aby wynik poziomu testosteronu był wiarygodny, badanie należy wykonać rano, między 4 a 10 dniem cyklu miesiączkowego. jhcp. Zdrowe zakupy Spis treści Przyczyny niedoboru testosteronu u kobiet Hormon ten jest wytwarzany w kobiecym ciele przez jajniki i gruczoły nadnerczy oraz tkanki peryferyjne (z prekursorów hormonalnych wytwarzanych w jajnikach i nadnerczach), a swój najwyższy poziom osiąga zazwyczaj w okresie wczesnej dorosłości. Wytwarzanie testosteronu spada wraz z wiekiem, by w okresie menopauzy wynosić zaledwie ok. 50% wartości szczytowej. Chociaż na tym etapie jajniki nie wytwarzają już estrogenu, wciąż produkują mniejsze ilości testosteronu, podobnie jak gruczoły nadnerczy. Hormon ten nadal odgrywa jednak w organizmie kobiety ważną rolę, co oznacza, że jego niedostatek może szkodzić zdrowiu na różne sposoby. Niedobór testosteronu może wywołać cały szereg objawów, od przybierania na wadze do zmniejszonego libido. Może to spotkać kobiety w każdym wieku. Menopauza i związana z nią dominacja estrogenu przyczyniają się do niedoboru testosteronu. Może to jednak wywołać również antykoncepcja hormonalna oraz choroby autoimmunologiczne, takie jak toczeń rumieniowaty czy reumatoidalne zapalenie stawów. Wśród innych możliwych przyczyn znajdują się poważny stres oraz niewydolność nadnerczy. Na szczęście połączenie odpowiedniej diety, suplementów oraz ćwiczeń pomoże przywrócić testosteron do właściwego poziomu. Objawy niedoboru testosteronu Zmęczenie, zwłaszcza późniejszym popołudniem; osłabienie mięśni; przybieranie na wadze, zwłaszcza w pasie; przerywany sen; wypadanie włosów i łysienie; osteoporoza i osteopenia (obniżenie gęstości kości); zmniejszone pobudzenie genitaliów; obniżenie pożądania seksualnego; depresja i lęk. Dieta pobudzająca wydzielanie testosteronu Gdy brakuje nam testosteronu, warto wybierać pożywienie, które pomoże bezpośrednio podnieść jego stężenie, a także obniżające poziom estrogenu. O ile nie towarzyszy nam deficyt estrogenu, redukcja jego poziomu to pomocna metoda na obniżenie poziomu białka o nazwie globulina wiążąca hormony płciowe (sex hormone binding globulin, SHBG,), które wiąże wolny testosteron i osłabia jego działanie. Innym istotnym celem jest poprawa stosunku tłuszczu do mięśni w organizmie. Dieta może zmniejszyć zwłaszcza tłuszcz brzuszny, który często określa się mianem zabójcy testosteronu. Zdania ekspertów są podzielone co do tego, czy tłuszcz trzewny brzucha (czyli ten otaczający narządy wewnętrzne) powoduje niski testosteron, czy na odwrót. Tak czy inaczej, badania wykazały zależność między stosunkiem obwodu talii do obwodu bioder a poziomem testosteronu u mężczyzn, zaś nowo przeprowadzone badania sugerują istnienie podobnej zależności u kobiet. Zarówno u pań, jak i u panów wyższa ilość tłuszczu trzewnego odpowiada wyższemu poziomowi estrogenu, co może uwydatniać niedobór testosteronu. Wiemy też, że u obu płci męski hormon wykazuje działanie lipolityczne, a więc rozkłada adipocyty. Natomiast tłuszcz trzewny brzucha uwalnia cholesterol i wolne kwasy tłuszczowe do krwiobiegu, skłaniając organizm do wytwarzania białek zwanych cytokinami, które wywołują stan zapalny o niskim nasileniu. Wysoki poziom tłuszczu trzewnego może też prowadzić do zwiększonej produkcji hormonu zwanego angiotensyną, który powoduje zwężenie naczyń krwionośnych i podnosi ciśnienie, co sprzyja insulinooporności. Ta zaś, nie tylko przyczynia się do zwiększaniu masy ciała, ale jest też bezpośrednio związana z niskim poziomem testosteronu zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Aby zwalczyć nadmierne otłuszczenie i zmniejszyć stosunek tłuszczu do mięśni należy skupić się w diecie na chudych źródłach białka oraz "dobrych tłuszczach", eliminując przy tym przetwarzane węglowodany oraz cukier gdzie tylko to możliwe. Oto najlepsze produkty do spożycia. Zalecane pokarmy przy niedoborze testosteronu Produkty bogate w witaminę D wspierają wytwarzanie testosteronu Jako że niski poziom testosteronu wiąże się z niedoborem słonecznej witaminy, warto jeść pokarmy obfitujące w ten składnik, takie jak: żółtka jajek (będące również dobrym źródłem kwasów tłuszczowych omega-3); tuńczyk (zawierający ponadto kwasy tłuszczowe omega-3); wzbogacone mleko niebędące nabiałem, np. z migdałów, z nerkowców. Pokarmy bogate w cynk zalecane przy niedoborze testosteronu W przypadku zbyt niskiego poziomu testosteronu pierwiastek ten podkręci jego naturalne wytwarzanie przez organizm. Dobre źródła cynku to: ostrygi i inne skorupiaki, w tym homar oraz krab; wołowina z krów wypasanych na trawie (pieczeń lub suszone mielone mięso); źródła wegetariańskie to: ciecierzyca, nerkowce, grzyby czy szpinak. Pokarmy zawierające dobre (nienasycone) tłuszcze a testosteron u kobiet Gdy mamy niedobór testosteronu, ważne jest, aby opierać swoją dietę na tłuszczach nienasyconych, zamiast na węglowodanach, zwłaszcza tych przetworzonych. Co prawda nie zalecam ich całkowitej eliminacji z menu, jednak poleganie przede wszystkim na zdrowych tłuszczach (takich jak omega-3) w przeciwieństwie do węglowodanów pomoże obniżyć poziom tłuszczu trzewnego brzucha i podnieść stosunek mięśni do tłuszczu w ciele. Kwasy omega-3 w szczególności wykazują działanie wszechstronnie równoważące poziom hormonów i dbają o zdrowie skóry, w tym o śluzówkę pochwy. Jeśli chodzi o masło, radzę przerzucić się na takie od krów wypasanych na trawie, klarowane lub ghi. Chociaż wszystkie one zawierają tłuszcze nasycone, i tak przewyższają tradycyjne masło od krów karmionych zbożem. Masło od krów wypasanych na trawie zawiera 5 razy więcej kwasu tłuszczowego o nazwie sprzężony kwas linolowy (CLA). Jak wykazały badania, może ono wspomagać odchudzanie. Zawiera też znacznie więcej kwasów tłuszczowych omega-3 oraz witaminy K2. Uważa się, że zarówno masło klarowane, jak i ghi obniżają poziom LDL (tzw. złego cholesterolu) oraz chronią tętnice przed stwardnieniem. Dobre źródła nienasyconych tłuszczów to: orzechy; nasiona; oleje orzechów, w tym kokosowy; olej rzepakowy; awokado; pokarmy bogate w omega-3, takie jak tłuste ryby, nasiona chia i orzechy włoskie. Warzywa krzyżowe na niedobór testosteronu Brokuły, brukselka, kapusta, jarmuż, gorczyca sarepska czy rzepa zawierają związek o nazwie indolo-3-karbinol (I3C), który, jak wykazały badania, zwiększa efektywność metabolizowania estrogenu przez wątrobę, co obniża stężenie estrogenu w cały organizmie. Spadek ten zmniejsza z kolei poziom SHGB, co skutkuje zwiększeniem wolnego testosteronu. W ostatnich latach badacze zainteresowali się też sposobem, w jaki związek ten hamuje namnażanie komórek receptorów estrogenowych. Przyglądają się oni I3C jako potencjalnemu środkowi zapobiegającemu nowotworom piersi, szyjki macicy, endometrium i jelita grubego. Spożywanie warzyw krzyżowych wzmaga również naturalne wytwarzanie przez organizm związku o nazwie diindolilometan (DIM). Jak wykazały badania, związek ten wspomaga również rozkładanie estrogenu, co sprzyja zmniejszaniu poziomu SHBG oraz odpowiadającego temu wzrostowi testosteronu. Należy jednak uważać na jedną kwestię, jeśli chodzi o warzywa krzyżowe: mogą one zawierać fitoestrogeny wywierające działanie estrogenne. Osobom o niskim poziomie estrogenów zalecam ograniczenie spożycia warzyw krzyżowych do jednej porcji co drugi dzień. Migdały a testosteron Całe zawierają zestaw składników odżywczych kluczowy dla wytwarzania testosteronu, w tym witaminę E, wapń, magnez i potas. Są też bogate w argininę, czyli aminokwas usprawniający przepływ krwi do narządów płciowych. Zwiększenie stężenia argininy może wzmagać pobudzenie i odczucia podczas podniecenia seksualnego1. Migdały są źródłem białka wysokiej jakości oraz zawierają dużą ilość nienasyconych kwasów tłuszczowych. Są przy tym kaloryczne. Zalecam spożywać nie więcej niż 25 szt. dziennie. Potężne olejki eteryczne dodają energii Olejki eteryczne, które pomogą na ospałość: rumiankowy; z geranium; z szałwii muszkatołowej; z drzewa sandałowego; z kopru włoskiego; kadzidłowy. Można stosować je w dyfuzorze bądź aplikować miejscowo. Suplementy zalecane przy niedoborze testosteronu u kobiet Poniższe suplementy podniosą poziom testosteronu, zwiększą popęd seksualny i przywrócą ogólną równowagę hormonalną. Przed ich zażyciem należy jednak skonsultować się ze specjalistą. Maca dodaje wigoru Chociaż nie dowiedziono, by surowiec ten pobudzał wytwarzanie testosteronu, łączy się go ze zwiększeniem energii i wigoru oraz podniesieniem libido u obu płci. Osobom o zaniżonym poziomie testosteronu zalecam 2 różne mieszanki maca. Dla kobiet przed menopauzą będzie to Femmenessence Maca Harmony Menstrual Health. Produkt ten wspomaga ogólną równowagę hormonalną oraz dodaje energii, poprawia nastrój i wzmacnia kości. Kobietom po menopauzie polecam zaś mieszankę Femmenessence MacaPause, która złagodzi typowe objawy menopauzy, takie jak uderzenia gorąca czy przerywany sen, a także doda energii i podniesie libido, redukując zarazem suchość pochwy. Sugerowana dawka: na początek 1 kapsułka 2 razy dziennie przez 2 tygodnie, potem stopniowo zwiększ dawkę do 2 kapsułek 2 razy dziennie. Epimedium - efrodyzjak z medycyny wschodniej Roślina ta występuje przede wszystkim w Chinach i od wieków stosuje się ją w medycynie wschodniej jako afrodyzjak dla kobiet i mężczyzn. Zyskała już na popularności na Zachodzie, a suplementy z epimedium są dostępne w różnej postaci, w tym jako ciecz, ekstrakt i kapsułki. Jak dowiedziono, obecne niej flawonoidy zwiększają przepływ krwi, co może wzmagać podniecenie seksualne zarówno u pań, jak i panów. Zapobiegają też osteopenii i osteoporozie poprzez pobudzanie namnażania się komórek zwanych osteoblastami, które odgrywają kluczową rolę w odbudowie kości2. Sugerowana dawka: zgodnie z instrukcją na opakowaniu. Resweratrol wspiera wytwarzanie testosteronu Związek ten znajduje się w skórce czerwonych winogron, morwy i borówek. Wywiera korzystne działanie na stężenie testosteronu. Badania sugerują, że może on ograniczać procesy jego aromatyzacji w estrogen, zwiększając tym samym poziom wolnego testosteronu we krwi. Aktywuje też receptory androgenowe w organizmie, co wzmaga działanie męskiego hormonu. Resweratrol łagodzi również stan zapalny, który ma negatywny wpływ na metabolizm i przyczynia się do osłabienia mięśni3. Trzeba jednak mieć na uwadze, że może wchodzić w interakcje z niektórymi lekami na receptę, takimi jak środki rozrzedzające krew, antykoncepcja hormonalna czy antybiotyki. Sugerowana dawka: 250 mg dziennie. Buzdyganek naziemny podnosi libido u kobiet W literaturze przedmiotu wykazano, że zioło to podnosi libido u kobiet cierpiących na zespół obniżonego popędu seksualnego4. Jest skuteczne dzięki zwiększaniu gęstości receptorów androgenowych w mózgu, co może wzmagać działanie testosteronu na libido. Należy zwrócić jednak uwagę, że buzdyganek wpływa też na stężenie cukru we krwi. Diabetykom przyjmującym leki regulujące poziom glukozy we krwi zaleca się konsultację z lekarzem, który dostosuje dawkę. Sugerowana dawka: zgodnie z instrukcją na opakowaniu; przyjmować nie dłużej niż 8 tygodni. Ćwiczenia na niedobór testosteronu Niski poziom testosteronu może wiązać się z obniżoną energią i zwiotczeniem mięśni, dlatego trening może sprawiać wyjątkową trudność. Jednak nawet umiarkowane ćwiczenia pomogą zwiększyć jego stężenie, poprawią ogólny stan zdrowia i przywrócą równowagę hormonalną5. Jako pierwszy krok wystarczy po prostu zacząć się ruszać. Jakakolwiek aktywność aerobowa, czy to chodzenie, bieganie, jazda na rowerze, czy pływanie, podniesie produkcję testosteronu przez gruczoły nadnerczy. Na początek wystarczy robić tyle, ile jest się w stanie, nie więcej, i zaufać, że z czasem poziom energii wzrośnie, a przemęczenie zniknie. Stopniowo należy zwiększać intensywność i czas trwania wysiłku fizycznego, zgodnie ze swoimi możliwościami. Ćwiczenia przede wszystkim aerobowe pomogą spalić tkankę tłuszczową i zwiększyć stosunek mięśni do tłuszczu. Gdy jesteśmy w stanie, warto też wprowadzić elementy treningu interwałowego (czyli szybkie i bardzo intensywne ćwiczenia anaerobowe), które przyczynią się do tego procesu. Bibliografia Biomed Res Int, 2014; 2014: 868062 Chinese Med J, 2007; 120(3): 204–210 Acta Biochim Pol, 2019; 66: 13–21 Daru, 2014; 22: 40 Front Horm Res, 2016; 47: 27–43 S. Tassone, "The Hormone Balance Bible", Hay House UK, 2021 Spis treści Przyczyny niedoboru testosteronu u kobiet Objawy niedoboru testosteronu Dieta pobudzająca wydzielanie testosteronu Suplementy zalecane przy niedoborze testosteronu u kobiet Ćwiczenia na niedobór testosteronu Autor publikacji: ARTYKUŁ UKAZAŁ SIĘ W: O Czym Lekarze Ci Nie Powiedzą 11/2021 Lekkoatletki z zaburzeniami płci będą od 1. listopada osobno klasyfikowane, jeśli lekami nie obniżą poziomu testosteronu. Czy to już trzecia płeć w sporcie? Na czym polega biegowy fenomen kobiet takich jak Caster Semenya? Jak to działa i dlaczego szczególnie na średnich dystansach? Wyjaśnia dr n. med. Katarzyna Skórzewska, specjalista endokrynologii i ginekologii. Od 1. listopada wchodzą w życie nowe przepisy Międzynarodowego Stowarzyszenia Federacji Lekkoatletycznych (IAAF) wprowadzające ścisłe kryteria dopuszczające do startów zawodniczki z zaburzeniami rozwoju płci (DSD - Differences of Sexual Development) na dystansach od 400 m do 1 mili, w tym bieg przez płotki. W nowych regulacjach znalazł się zapis o dopuszczalnym poziomie testosteronu we krwi zawodniczek - poniżej 5 nmol/l na co najmniej 6. miesięcy przed startem oraz utrzymywanie się tego poziomu przez cały czas zawodów. Jeśli będzie on zbyt wysoki, będzie musiał być obniżony poprzez stosowanie odpowiednich leków. Jednocześnie wprowadzono nową kobiecą klasyfikację dla zawodniczek z zaburzeniami rozwoju płci (DSD), które nie podejmą leczenia. Okazuje się, że wśród najlepszych lekkoatletek na każde 1000 w danej dyscyplinie 7,1 ma podwyższony poziom testosteronu; to podobno 140 razy więcej niż w całej populacji! Najwiecej takich kobiet biega właśnie na dystansach 400, 800 i 1500 m., których dotyczą nowe przepisy. Testorenowa specjalizacja średnich dystansów? Fascynujące. Czy zawodniczki, u których przekroczony jest dopuszczalny według nowych kryteriów, poziom są chore? Co oznacza u kobiet wysoki poziom testosteronu? U większości kobiet poziom testosteronu we krwi, w zależności od metody, waha się pomiędzy 0,7 a 2,8 nmol/l. Dla porównania u dojrzałych mężczyzn wartości te oscylują pomiędzy – nmol/l. Jeżeli u kobiety stężenie testosteronu we krwi przekracza 5 nmol/l oznacza to hiperandrogenemię (podwyższony poziom androgenów we krwi). Tak wysoki poziom testosteronu występuje często u kobiet z guzami wytwarzającymi androgeny lub w rzadkich przypadkach osób z zaburzeniami różnicowania płci przy czym może on osiągać u nich wartości we krwi takie, jak u mężczyzn. Nadmierne wydzielanie androgenów u kobiet wywołuje objawy maskulinizacji i wirylizacji czyli zmianę sylwetki ciała, zwiększenie masy tkanki mięśniowej, hirsutyzm (owłosienie typu męskiego), trądzik, łysienie androgenowe, przerost łechtaczki, obniżenie barwy głosu oraz defeminizację ( zaburzenia miesiączkowania, zmniejszenie piersi i macicy oraz zanik typowego dla kobiet rozmieszczenia tkanki tłuszczowej). Prowadzi do zaburzeń miesiączkowania i niepłodności, zaburzeń metabolicznych – hiperinsulinizmu, insulinooporności, zaburzeń lipidowych a w efekcie chorób układu krażenia a nawet nowotworów. Zawsze wymaga zgiadnozowania i ustalenia przyczyny w celu wdrożenia odpowiedniego leczenia. Wysoki poziom testosteronu daje korzyści w sportowej rywalizacji. Testosteron i powstający w tkankach docelowych jego 2,5 razy silniejszy metabolit, 5α-dihydrotestosteron (DHT) wykazują działanie anaboliczne, wyrażające się dodatnim bilansem azotowym i wzrostem produkcji białek. Wpływają na przyrost masy mięśniowej w wyniku przerostu komórek mięśniowych - powodując zwiększenie ich objętości bez zwiększenia ich ilości, co przekłada się na siłę i wytrzymałości mięśni oraz układu kostnego. Ułatwia adaptację mięśni do wysiłku oraz poprawia ich zdolność do regeneracji. Ponadto, testosteron hamuje ekspresję naturalnego inhibitora hipertrofii mięśni – miostatyny, pozwalając tym samym na większy ich przerost. Androgeny pobudzają również produkcję erytropoetyny, zwiększającej moc aerobową i wytrzymałość. Dzięki temu wzrasta liczba erytrocytów oraz stężenie hemoglobiny we krwi i przez to poprawia się wykorzystanie tlenowe w tkankach, jest lepsza tolerancja wysiłku, wzrost zdolności do osiągania ponadprzeciętnych wyników sportowych. Zaobserwowano też znaczną poprawę maksymalnej zdolności wysiłkowej. Erytropoetyna oddziałuje również bezpośrednio na mózg i wzmaga motywację do działania - zwiększania wysiłku i osiągnięć fizycznych. Testosteron i DHT synergistyczne z hormonem wzrostu podwyższają pulę krążącego we krwi insulinopodobnego czynnika wzrostu (IGF-1), który zwiększa syntezę białka, reguluje procesy energetyczne w mięśniach i hamuje apoptozę (śmierć komórki i usuwanie zużytych komórek z organizmu). Obecnie IGF-1, obok pochodnych testosteronu i erytropoetyny, jest jednym z najczęściej stosowanych środków dopingujących w sporcie. Testosteron jest hormonem współzawodnictwa, oddziaływuje więc na sferę psychiczną i zapewnia odpowiedni poziom motywacji zawodnika. Testosteron w kobiecej lekkiej atletyce to przede wszystkim średnie dystanse, gdzie zanotowano zdecydowaną większość przypadków biegaczek z hiperandrogenemią. Znacznie więcej niż w skoku w dal, wzwyż albo biegach sprinterskich czy długodystansowych. Dla sportowców zasadnicze znaczenie mają efekty anaboliczne steroidów androgenno-anabolicznych (AAS) czyli zwiększanie syntezy białek budujących mięśnie szkieletowe, pobudzanie receptorów dla androgenów w tkankach oraz hamowanie katabolizmu. Mięśnie szkieletowe u człowieka składają się w głównej mierze z trzech typów włókien: I, IIA i IIB w zależności od rodzaj łańcucha ciężkiego miozyny - białka odpowiedzialnego za skurcz mięśnia. Różnią się one między sobą rozmiarem i zdolnością metaboliczną. Przykładowo: włókna I, tzw. „wolne” są mniejsze, wolno się kurczą i do wytwarzania energii głównie używają tlen, czyli wolniej się męczą – dlatego przeważają u maratończyków. Natomiast włókna IIB, tzw. „szybkie” są większe, szybko się kurczą i szybko się męczą bo jako źródła energii używają procesy beztlenowe – dominują u sprinterów. Badania wskazują, że w mięśniach mężczyzn przeważa typ IIA nad IIB i nad I, natomiast u kobiet I nad IIA i nad IIB. Z tego rozkładu wynikają różnice między płciami - mięśnie mężczyzn mają lepszą zdolność do kurczenia się ale są mniej wytrzymałe w porównaniu do kobiet. Zarówno trening wytrzymałościowy, jak i siłowy prowadzą do istotnego zwiększenia ekspresji receptorów dla androgenów w tkance mięśniowej. W badaniach na zwierzętach wykazano, że trening wytrzymałościowy wpływa przede wszystkim na zwiększenie zdolności wiązania AAS w zakresie włókien wolnych, podczas gdy trening oporowy - włókien szybkich. Ustalono, że działanie testosteronu powoduje przerost włókien IIB, natomiast nie zwiększa ich liczby. Wydaje się, że to właśnie zwiększenie objętości i wydajności włókien „szybkich” przy stałej ilości włókien „wolnych” kobiety z hiperandrogenizmem powoduje, że osiągają one największe sukcesy w biegach na średnie dystanse. Dodatkowo, niektóre badania pokazują, że testosteron u kobiet może powodować wzrost β-oksydacji kwasów tłuszczowych, które są głównym źródłem energii przy wysiłkach trwających 15-60 minut. Co ciekawe, hormonem promującym przemianę włókien wolnych do szybkich jest hormon tarczycy – trójjodotyronina (T3). Dodatkowo, T3 poprawia zdolność mięśni do skurczu – działanie, którego nie wykazuje testosteron. Złą sławą owiane są historie np. pływaczek z byłego NRD faszerowanych hormonami po których stawały się po części mężczyznami. Wysoki poziom testosteronu nie zawsze wynika z przyczyn naturalnych. Testosteron stosowały już w latach 50-tych XX wieku sportsmenki radzieckie, Maria Itkina oraz siostry Irina i Tamara Press nazywane “kwiatem Leningradu”. Choć niewątpliwie najwięcej przypadków było wśród zawodników z NRD. We wschodnioniemieckiej “fabryce gwiazd” tysiące sportowców otrzymywało codziennie niebieską pigułkę Oral-Turbinadol®, zawierającą pochodną metylotestosteronu. Pływaczkom podawano ten preparat już od 11. roku życia co miało znaczący wpływ na rozwijający się organizm i układ hormonalny. Podawano go pływakom ale też wioślarzom, ciężarowcom. Znamy historię Heidi-Andreasa Krieger, mistrzyni w pchnięciu kulą, która po zakończeniu kariery sportowej zdecydowała się na zmianę płci i teraz już jako Andreas aktywnie działa przeciwko stosowaniu dopingu w sporcie wraz z żoną, byłą pływaczką Ute Krauser. Najczęściej stosowaną formą dopingu farmakologicznego na świecie są AAS (anabolic androgenic steroids) czyli steroidy androgenno-anaboliczne, które mogą być pochodzenia zarówno endo- jak i egzogennego. Sposoby identyfikacji AAS opierają się na wykrywaniu ich metabolitów w moczu. Współczesne metody analityczne w postaci kombinacji chromatografii cieczowej i gazowej, spektrometrii masowej i izotopowej pozwalają na skuteczną detekcję dopingu AAS, w tym także wspomagania tak zwanymi niewykrywalnymi AAS. Wykrycie obecności w organizmie egzogennych AAS może być dokonane albo przez bezpośrednią identyfikację danego związku lub pośrednio przez wykazanie obecności jednego z jego metabolitów, który fizjologicznie nie występuje w moczu. Wykrycie endogennych AAS (np. testosteronu) jest znacznie trudniejsze do udowodnienia. Określa się wskaźnik stężeń testosteronu do epitestosteronu (T/E ratio) oraz współczynnik zawartości izotopów węgla 13C/12C oznaczanych metodą spektrometrii masowej (IRMS, isotope ratio mass spectrometry). W przyszłości kontrola antydopingowa na obecność AAS będzie prawdopodobnie w dużo większym stopniu opierała się na badaniach genetycznych. Nowe przepisy regulują poziom testosteronu u zawodniczek i sugerują jego redukcję, czy to możliwe? W przypadku ustalenia przyczyny hiperandrogenizmu możliwej do usunięcia (np. guzy produkujące androgeny, stosowane leki o działaniu androgenowym) możemy skutecznie ją usunąć poprzez leczenie operacyjne lub zaprzestanie stosowania AAS. Najczęściej jednak mamy do czynienia z androgenizacją jajnikową bądź nadnerczową spowodowaną przewlekłą endokrynopatią, o niemożliwych do usunięcia przyczynach (np. wrodzony przerost nadnerczy, zespół Cushinga, zespół policystycznych jajników - PCOS). W leczeniu hiperandrogenizmu stosuje się substancje mające za zadanie zmniejszenie produkcji i wydzielania androgenów przez nadnercza lub jajniki, zwiększenie stopnia wiązania androgenów z białkami krwi, zahamowanie obwodowej przemiany prekursorów androgenów w aktywne metabolity oraz zmniejszenie oddziaływania androgenów na tkanki docelowe. Terapia polega na podawaniu antagonistów receptora androgenowego (octan cyproteronu, spironolakton, flutamid) zazwyczaj w połączeniu z dwuskładnikową antykoncepcją hormonalną lub stosowaniu długo działających analogów gonadoliberyny (GnRH), co powoduje zmniejszenie jajnikowej produkcji testosteronu i androstendionu poprzez zahamowanie wydzielania gonadotropin przysadkowych, bez wpływu na nadnerczową produkcję androgenów. U kobiet z wrodzonym przerostem nadnerczy stosuje się glukokortykosteroidy (deksametazon, hydrokortyzon), Konsekwencje zdrowotne to przywrócenie prawidłowego rytmu miesiączkowania, zmniejszenie hiirsutyzmu, trądziku, łysienia. To również poprawa parametrów metabolicznych gospodarki węglowodanowej i lipidowej. Oczywiście mogą się również zdarzyć działania niepożądane czy powikłania związane ze stosowaniem leków, przede wszystkim zakrzepowo-zatorowe u stosujących dwuskładnikową antykoncepcję hormonalną, jednak korzyści dla zdrowia znacząco przewyższają niewielkie potencjalne ryzyko a prawidłowe zdiagnozowanie zaburzenia jest gwarancją prawidłowo wdrożonego i bezpiecznego leczenia. Przepisy wprowadzają też pojęcie trzeciej płci czyli osób z zaburzeniami poziomu testosteronu. Ma to w założeniach uczyni rywalizację bardziej sprawiedliwą ale… Problem dotyczy osób z zaburzeniami rozwoju płci (DSD - disorders of sex development), u których w wyniku mutacji genów określających płeć lub zaburzeń hormonalnych w okresie życia płodowego nie ma zgodności między płcią genetyczną, gonadalną, genitalną, somatyczną i psychiczną oraz występują nieprawidłowości w budowie wewnętrznych lub zewnętrznych narządów płciowych. Dla tego typu zaburzeń do 2005 r. używano pejoratywnych i kontrowersyjnych określeń tj. hermafrodytyzm, obojnactwo, odwrócenie płci czy interseksualność, które nie powinny być używane. U osób dotkniętych zaburzeniami rozwoju płci stężenie testosteronu we krwi wielokrotnie przekracza górną granicę kobiecej normy co znacznie zwiększa ich szansę na osiąganie lepszych wyników szczególnie na średnich dystansach i w biegach przez płotki, nieadekwatnie od włożonego w trening wysiłku i zaangażowania. Testosteron poprawia wydolność, zwiększa siłę mięśniową i wytrzymałość na wysiłek dając tym samym zawodniczce znaczącą przewagę nad rywalkami. Jedną z pierwszych sportsmenek mających męskie i żeńskie narządy rozrodcze była reprezentantka Niemiec w skoku wzwyż, Dora vel Hermann Ratjen. Startowała w kategorii kobiet na igrzyskach olimpijskich w Berlinie w 1936 r. a w 1938 r. na mistrzostwach Europy w Wiedniu pobiła rekord świata wynikiem 170 cm. Został on jednak anulowany po przypadkowym odkryciu u Dory męskich narządów płciowych. Wśród lekkoatletek ZSRR zaburzenia te występowały prawdopodobnie u wspominanych już sióstr Tamary i Iriny Press. W tajemniczych okolicznościach zakończyły one kariery sportowe po wprowadzeniu obowiązkowych badań płci więc nigdy tego nie udowodniono. W sporcie po raz pierwszy obowiązkowe badanie płci na zlecenie Międzynarodowego Stowarzyszenia Federacji Lekkoatletycznych (IAAF) przeprowadzono w 1950 r. Wykonywanie ich u “podejrzanych” zawodniczek zapoczątkowano w 1967 r. w pucharze Europy a na igrzyskach olimpijskich w roku 1968. Na podstawie współcześnie krytykowanych testów chromosomowych wydawano tzw. “paszporty płci”. W efekcie takich badań zakończyła się w 1967 r. kariera Ewy Kłobukowskiej - polskiej lekkoatletki i sprinterki, złotej medalistki olimpijskiej z Tokio w 1964 r. Na podstawie badań chromatyny płciowej (tzw. ciałka Barra - nieaktywny chromosom X) stwierdzono mozaikowatość chromosomów – część badanych komórek miała o jeden chromosom X za dużo (układ XXY), podczas gdy inne miały prawidłowy układ chromosomalny XX. Wg współczesnej genetyki kariotyp taki jest kariotypem żeńskim – u kobiet nawet 20% komórek może zawierać chromatyną płciową. Obecnie dla oceny płci stosuje się diagnostykę cytogenetyczą z użyciem mikromacierzy FraX. Nowe przepisy wchodzą w życie 1. listopada ale sceptycy podejrzewają, że IAAF ponownie stara się jedynie uspokoić środowisko a przed igrzyskami olimpijskimi w Tokio w 2020 roku wrócą stare regulacje. Problem wysokiego poziomu testosteronu u kobiet dotyczy nie tylko świata sportu. Testosteron jest tylko jednym z androgenów, produkowanych u kobiet przez jajniki (25%) oraz nadnercza (25%). Główna pula testosteronu - 50% - pochodzi z przemiany androstendionu w tkankach obwodowych. Niewątpliwie testosteron i jego aktywny metabolit, 5α-dihydrotestosteron (DHT) jako najsilniej działające androgeny mają największe znaczenie kliniczne. U kobiet symptomy nadmiaru testosteronu są łatwo widoczne gołym okiem. Hirsutyzm czyli nadmierne, sztywne i twarde owłosienie w miejscach typowych dla mężczyzn (wąsik, broda i bokobrody, szyja, klatka piersiowa, brzuch, plecy i pośladki), trądzik - szczególnie na linii żuchwy, łysienie skroniowe i na czubku głowy, męskie proporcje budowy ciała, silna muskulatura i niski tembr głowy – te objawy sa bardzo charakterystyczne. W diagnostyce wykorzystuje się głównie oznaczenia poziomu hormonów i innych parametrów w surowicy krwi. Badania zlecone przez lekarza ukierunkowane są na podstawie wywiadu oraz badania przedmiotowego. Dodatkowo wykonywane są, w zależności od etiologii hiperandrogenizmu, badania obrazowe: ultrasonograficzne i tomografia komputerowa. Testosteron – badanie, normy, za wysoki, za niski. Jak podnieść poziom androgenu? Jedno z najczęściej wpisywanych zapytań w wyszukiwarki internetowe to „jak podnieść poziom testosteronu?". Zainteresowanie tym tematem jest wysokie zarówno wśród mężczyzn, jak i kobiet. Panowie poziomem testosteronu interesuję się zazwyczaj o okresie po 40. roku życia lub wówczas, kiedy chcą szybko osiągnąć swój cel wiązany z budowaniem masy mięśniowej i redukcją tkanki tłuszczowej. Panie badają stężenie testosteronu, kiedy zauważają zaburzenia miesiączkowania, uporczywy trądzik lub owłosienie w nietypowych miejscach na ciele. Jakie są inne objawy zaburzeń gospodarki testosteronowej, jakie są normy testosteronu we krwi dla mężczyzn i kobiet? Testosteron jest jednym z najważniejszych męskich hormonów płciowych, niemniej jego poziom wpływa również na zachowanie prawidłowych funkcji organizmu kobiety. Każdy wynik badania, który jest odchylony od normy, może być niebezpieczny dla zdrowia. Zarówno nadmiar, jak i niedobór testosteronu może prowadzić do powstania groźnych objawów lub wywołać szereg powikłań. W przypadku zaobserwowania symptomów, które mogłyby wskazywać na możliwość zaburzeń hormonalnych o podłożu androgenowym, należy udać się do lekarza i wykonać oznaczenie poziomu testosteronu oraz innych hormonów płciowych we krwi. Badanie stężenia testosteronu jest zalecane zwłaszcza w diagnostyce niepłodności, zaburzeń erekcji, obniżonego libido, zaburzeń dojrzewania płciowego – u chłopców oraz w przypadku kobiet – objawów wirylizacji i hirsutyzmu. Czym jest testosteron? Testosteron to hormon płciowym należący do grupy androgenów. Jest syntetyzowany przez jądra, a dokładniej przez znajdujące się w nich komórki śródmiąższowe Leydiga, oraz w dużo mniejszym stopniu przez jajniki i korę nadnerczy, a także przez łożysko w trakcie trwania ciąży. Za regulację wydzielania testosteronu odpowiada wydzielany przez przysadkę mózgową hormon luteinizujący – LH. Testosteron należy do hormonów steroidowych, czyli związków nierozpuszczalnych w wodzie. Aby mógł on pełnić swoją funkcję biologiczną, łączy się z białkami obecnymi w osoczu – albuminami i globulinami. Większość testosteronu we krwi jest związana z białkiem transportowym SHBG (globuliną wiążącą hormony płciowe), a tylko niewielka jego część znajduje się w postaci czynnej jako tzw. wolny testosteron – FTST. Najwyższy poziom testosteronu notuje się u mężczyzn pomiędzy 20. a 35. roku życia. Później na skutek naturalnych procesów związanych ze starzeniem się organizmu, zaczyna on stopniowo spadać. Ponadto w wyniku stresu, stosowania używek, braku aktywności fizycznej i przegrzewania jąder (również u młodych mężczyzn) może dojść do obniżenia poziomu testosteronu. Należy jednak dodać, że w porę wykryte zaburzenia hormonalne związane z poziomem testosteronu, można skutecznie leczyć, wdrażając odpowiednią profilaktykę i zmieniając codzienne niezdrowe nawyki. Nieprawidłowe zmiany w poziomie testosteronu wpływają na męską płodność i seksualność, prowadząc do zaburzeń wzwodu i obniżenia jakości nasienia, dodatkowo zwiększając ryzyko takich chorób jak: cukrzyca, miażdżyca, osteoporoza, czy nadciśnienie. Natomiast u kobiet, zmniejszony poziom testosteronu może skutkować obniżeniem libido i zaburzeniami w funkcjonowaniu jajników. Badanie poziomu testosteronu zalecane jest przede wszystkim podczas: diagnostyki guzów jąder, diagnostyki niepłodności, kłopotów z erekcją, zaburzeń potencji i spadku libido, zaburzeń dojrzewania płciowego u chłopców, obserwacji spadku masy ciała, pojawienia się owłosienia typu męskiego u kobiet (hirsutyzmu), występowania u kobiet objawów podwyższonego stężenia męskich hormonów płciowych, np. łysienia typu męskiego, obniżenia tonu głosu oraz innych nietypowych zmian w budowie ciała (wirylizacji). Testosteron – funkcja i działanie w organizmie Najważniejszą rolą testosteronu jest stymulowanie dojrzewania płciowego u chłopców i młodych mężczyzn oraz związany z tym rozwój tzw. trzeciorzędowych cech płciowych, czyli pojawienie się zarostu na twarzy i owłosienia w miejscach intymnych, dojrzewanie plemników, pobudzenie rozwoju gruczołu krokowego, zmiana barwy głosu na grubszy, uwydatnienie się tzw. jabłka Adama, tj. chrząstki tarczowatej krtani, zwiększenie masy mięśniowej oraz jej charakterystyczny dla mężczyzn rozkład. Testosteron wykazuje tzw. działanie anaboliczne, czyli stymulujące wzrost tkanek, a szczególnie wspomagające rozwój tkanki kostnej i mięśniowej oraz redukujące ilość tkanki tłuszczowej. Oprócz tego testosteron zapewnia właściwą mineralizację kości, odpowiedni poziom ciśnienia tętniczego krwi, prawidłową pracę układu odpornościowego, a także stymuluje produkcję nasienia i odpowiedni poziom libido, dzięki czemu jest uważany za hormon kluczowy dla zdrowia i sprawności fizycznej mężczyzn. Testosteron swoją rolę zaczyna pełnić już w trakcie życia płodowego, u chłopców odpowiadając za przekształcenie przewodów Wolffa w nasieniowody, kanaliki plemnikotwórcze i przewody najądrza, czyli części męskich narządów płciowych. Niedobór hormonu w trakcie rozwoju męskiego płodu skutkuje wadami rozwojowymi, takimi jak spodziectwo (wada rozwojowa układu moczowo-płciowego związana z cewką moczową), czy obojnactwo rzekome męskie. Z kolei wśród dorosłych mężczyzn negatywnym skutkiem działania testosteronu jest podwyższenie poziomu cholesterolu we krwi, będące jednym z powodów, dla których mężczyźni są bardziej niż kobiety narażeni na choroby serca i naczyń krwionośnych. Polecane dla Ciebie tabletka zł kapsułki, odporność zł kapsułki zł tabletka, odporność zł Testosteron u kobiet – rola, działanie U kobiet testosteron wpływa przede wszystkim na poziom libido oraz prawidłowe funkcjonowanie jajników, a także wspiera mineralizację kości. Podwyższony poziom testosteronu u kobiet może skutkować problemami z płodnością, zaburzeniami w miesiączkowaniu, zmniejszoną odpornością organizmu, zwiększonym ryzykiem wystąpienia depresji, zmianami w zachowaniu i samopoczuciu psychicznym (nadmierną agresją, nadpobudliwością i niepokojem), spadkiem libido, trądzikiem, owłosieniem typu męskiego i innymi męskimi cechami budowy ciała. Badanie testosteronu – przygotowanie, przebieg Do oceny poziomu testosteronu konieczne jest pobranie próbki krwi żylnej, zazwyczaj z żyły łokciowej, podobnie jak w przypadku większości oznaczeń laboratoryjnych. Chociaż do badania nie trzeba się specjalnie przygotowywać (nie jest wymagane bycie na czczo), poza unikaniem wysiłku fizycznego tuż przed oznaczeniem, tak warto poinformować lekarza, który będzie interpretował wyniki badań, o wszystkich przyjmowanych lekach i suplementach diety, ponieważ mogą one wpływać na uzyskany wynik. W ramach badanie oceniane jest całkowite stężenie hormonu – zarówno testosteronu wolnego, jak i tego związanego z białkami transportowymi. Jeżeli wynik pacjenta znajduje się poza zakresem normy, sugeruje się wykonać dodatkowo oznaczenie samego testosteronu wolnego. Testosteron – normy dla kobiet i mężczyzn Wartości referencyjne poziomu testosteronu są inne dla mężczyzn i dla kobiet. Na stężenie hormonu oprócz płci, wpływa także wiek, działanie przysadki mózgowej oraz predyspozycje genetyczne, dlatego zakres norm dla tego parametru jest wystarczająco szeroki. Norma testosteronu dla mężczyzn mieści się między 9,0 a 34,7 nmol/l (260–1000 ng/dl), a dla kobiet między 0,52 a 2,43 nmol/l (15–70 ng/dl). Dodatkowo przyjmuje się, że dopiero poziom poniżej 8 nmol/l u mężczyzn wymaga substytucji, czyli uzupełnienia na drodze przyjmowania preparatów farmakologicznych. Za wysoki lub za niski poziom testosteronu u mężczyzn – przyczyny i objawy Objawy wskazujące na możliwe zaburzenia w poziomie testosteronu u mężczyzn są skrajne, czasem nazywane zaburzeniami biegunowymi. Objawy podwyższonego poziomu testosteronu u mężczyzn: agresja fizyczna i werbalna, wahania nastroju, bóle głowy, łysienie (zakola nad czołem), podwyższone ciśnienie tętnicze, podwyższony poziom cholesterolu, liczne zmiany trądzikowe, wzmożony popęd seksualny, przerost prostaty, który może utrudnić oddawanie moczu, prowadzące do niepłodności zmniejszenie liczby plemników, zwiększenie krzepliwości krwi. Naturalny nadmiar testosteronu występuje bardzo rzadko. Często podwyższony poziom tego hormonu jest skutkiem zażywania przez osoby uprawiające sport nielegalnych substancji syntetycznych (dopingu), w tym preparatów zawierających inne hormony i środki anaboliczne. Jeśli poziom testosteronu jest wysoki bez dodatkowego „wspomagania", należy zbadać stan nadnerczy, ponieważ guz lub wrodzony przerost tych gruczołów może wywołać patologiczny wzrost testosteronu. Ponadto niektóre leki na nadciśnienie, przeciwdrgawkowe lub streptomycyna mogą wywołać ten stan. Objawy obniżonego poziomu testosteronu u mężczyzn: osłabienie popędu seksualnego i spadek libido, kłopoty ze wzwodem, uczucie osłabienia, zachowania apatyczne, problemy z koncentracją i skupieniem uwagi, drażliwość lub nadmierna ckliwość, bezsenność, uderzenia gorąca, spadek siły i masy mięśniowej, zmniejszenie jąder, brak owłosienia na ciele, obniżenie gęstości mineralnej kości, otyłość. Co ciekawe, obniżony poziom testosteronu może także wynikać z obecności schorzeń, takich jak: zespół Klinefeltera (genetycznie uwarunkowanego zaburzenia w liczbie chromosomów płci), guzów jąder, zaburzenia rozwoju jąder w okresie płodowym, zapalenia jąder, gruczolaków lub niewydolności przysadki. Niekiedy jest on także wynikiem uwarunkowań genetycznych, starzenia się organizmu lub niekorzystnych czynników środowiskowych, wśród których najważniejszą rolę przypisuje się stresowi i używkom (alkohol, papierosy). Warto wiedzieć, że utrzymujący się dłuższy czas obniżony poziom tego ważnego hormonu, zwiększa ryzyko chorób metabolicznych i schorzeń sercowo-naczyniowych, takich jak nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna serca lub cukrzyca typu II, dlatego każdy wynik badania, znajdujący się poza zakresem normy, powinien zostać szczegółowo omówiony z lekarzem. Objawy i przyczyny nieprawidłowego poziomu testosteronu u kobiet Obniżone stężenie testosteronu u kobiet rzadko manifestuje się w postaci wyraźnych, łatwych do rozpoznania objawów. Są to zmiany, takie jak problemy z koncentracją, obniżenie libido, spadek mineralizacji kości, otyłość i spadek masy mięśniowej. Niski testosteron u kobiet jest zazwyczaj wynikiem niewydolności jajników, nadnerczy, przysadki mózgowej lub podwzgórza i stanowi jeden z kilku jednoczesnych w takiej sytuacji zaburzeń hormonalnych. Dużo łatwiej można zauważyć objawy podwyższonego poziomu testosteronu u kobiet, ponieważ są one wyjątkowo charakterystyczne. Zaliczono do nich: zaburzenia miesiączkowania, przerost łechtaczki, męskie brzmienie głosu, występowanie owłosienia typu męskiego, trądzik, niepłodność, otyłość, spadek nastroju, a nawet depresja. Przyczynami wzrostu stężenia tego hormonu u kobiet są: insulinooporność lub leptynooporność, zaburzenia w stężeniu innych hormonów – estrogenów i progesteronu, zespół policystycznych jajników (PCOS), otyłość i brak aktywności fizycznej, niedoczynność tarczycy lub wrodzony przerost nadnerczy. Każde odchylenie w poziomie testosteronu u kobiet jest stanem nieprawidłowym i koniecznie powinno być skonsultowane z lekarzem, który zdecyduje o kolejnych krokach, jakie powinna podjąć pacjentka. Jak podnieść poziom testosteronu? Jeżeli stężenie testosteronu jest wyższe niż 12 nmol/l nie jest wskazane przyjmowanie doustnych preparatów podwyższających jego poziom. Dopiero w momencie, gdy znajduje się ono poniżej 8 nmol/l wprowadza się leczenie zgodnie z rekomendacjami lekarza. Leczenie niedoboru lub nadmiaru testosteronu na własną rękę może doprowadzić do poważnych powikłań zdrowotnych, dlatego absolutnie nie należy samodzielnie decydować o jego rozpoczęciu. Możliwe jest jednak naturalne podniesienie stężenia testosteronu, dzięki modyfikacjom trybu życia i odpowiedniej suplementacji. Na początku warto zadbać o zrzucenie nadmiarowych kilogramów, zwiększenie ilości aktywności fizycznej oraz unikanie stresu i ograniczenie używek. Następnie dobrze jest uzupełnić swoją dietę w produkty bogate w składniki stymulujące produkcję testosteronu, takie jak: jednonienasycone kwasy tłuszczowe, witamina D, cynk, magnez, witamina C, witamina B6 oraz kozieradka. W przypadku, gdy występują duże niedobory tych składników odżywczych, można dodatkowo skorzystać z odpowiednich suplementów diety. Skutki uboczne suplementacji testosteronu Syntetyczny testosteron działa nieco inaczej niż ten naturalny, a jego przedawkowanie lub stosowanie przez mężczyzn, u których terapia nie jest uzasadniona ze względów medycznych, może prowadzić do wystąpienia poważnych skutków ubocznych. Najważniejsze z nich to zwiększone ryzyko wystąpienia zawału serca i udaru mózgu, nadciśnienie, uszkodzenie komórek wątroby, bóle stawów i zwiększone ryzyko kontuzji, trądzik, nadmierne owłosienie lub łysienie, osłabienie odporności oraz niepłodność, a także pogorszenie relacji społecznych, ponieważ przy zażywaniu takich substancji często dochodzi do agresywnych zachowań lub niekontrolowanych wybuchów złości. Badanie poziomu testosteronu – cena/refundacja, skierowanie Skierowanie na badanie poziomu testosteronu może być wystawione przez lekarza specjalistę, np. endokrynologa lub ginekologa i wówczas jest refundowane przez NFZ. Jeżeli pacjent nie posiada skierowania, wówczas samodzielnie pokrywa koszt testu, który wynosi od 30 do ok. 50 zł. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Wymaz z gardła – ile kosztuje badanie i gdzie można je wykonać? Wielokrotnie każdy z nas cierpiał z powodu bólu gardła czy chrypki. Są to najczęściej występujące choroby gardła. Czasem zdarza się jednak, że infekcje gardła dopadają nas zbyt często oraz ciągle nawracają pomimo stosowania właściwego leczenia. Co można zrobić w takiej sytuacji? Wtedy można zdecydować się na wykonanie wymazu z gardła, który może pomoc naszemu lekarzowi prowadzącemu w postawieniu właściwej diagnozy i ułatwi też włączenie najlepszego dla nas leczenia. Test ureazowy na Helicobacter pylori – na czym polega i kiedy się go wykonuje? Helicobacter pylori to bakteria odpowiedzialna za występowanie choroby wrzodowej czy nowotworów żołądka. Do jej wykrycia stosuje się test ureazowy, który wykonywany jest podczas gastroskopii. Na czym polega to badanie i jak się do niego przygotować? Jakie są wskazania do przeprowadzenia testu ureazowego? APTT – czas kaolinowo-kefalinowy, normy i wskazania. Kiedy należy wykonać badanie? APTT to jeden z parametrów krwi, którego oznaczenie jest bardzo istotne, kiedy należy zbadać stopień krzepliwości krwi pacjenta, u którego planowana jest operacja chirurgiczna lub leczonego z powodu chorób natury zakrzepowo-zatorowej. Niezwykle istotnym czynnikiem wpływającym na czas częściowej tromboplastyny po aktywacji mogą być choroby wątroby lub zaburzenia ilość witaminy K w organizmie. Jak wygląda badanie APTT, czy jest refundowane i jak się do niego przygotować? Sód (Na) – badamy elektrolity we krwi. Norma, hiponatremia, hipernatremia Badanie stężenia sodu (Na) jest jednym z głównych oznaczeń parametrów krwi. Nie jest badaniem drogim ani też wymagającym specjalnego przygotowania, niemniej kontrolowanie poziomu sodu jest bardzo istotne. Wszelkie nieprawidłowości w stężeniu tego elektrolitu mogą być bardzo groźne dla zdrowia, szczególnie osób, u których zdiagnozowano choroby kardiologiczne, jak chociażby nadciśnienie tętnicze lub nefrologiczne, jak niewydolność nerek. Jak wygląda badanie, czy jest refundowane, ile kosztuje i jakie są normy dla kobiet, mężczyzn i dzieci? Odpowiadamy w niniejszym artykule. Troponina – badanie i normy. Czy podwyższony poziom troponin zawsze świadczy o zawale serca? Białka kurczliwe mięśni poprzecznie prążkowanych to troponiny. Ich stężenie we krwi wzrasta już 3 godziny po zawale serca lub innym rodzaju uszkodzenia mięśnia sercowego. Badanie troponin zleca się w celu potwierdzenia lub wykluczenia diagnozy dotyczącej ataku serca. Istnieją jednak inne przyczyny wysokiego poziomu troponin we krwi pacjenta, jak chociażby zatorowość płucna, niewydolność serca lub nerek, ale także wyjątkowo ciężki wysiłek fizyczny (często obserwowany u maratończyków czy triathlonistów). Jak wygląda badanie poziomu troponin i które zaburzenia organizmu mogą wywołać ich obecność we krwi? Odpowiedzi na te pytania znajdują się w niniejszym artykule. Insulina – normy we krwi, wskazania, cena. Badanie insuliny po obciążeniu. Czy hiperglikemia i hipoglikemia są groźne dla życia? Insulina i normy z nią związane są jednym z głównych wskaźników prawidłowej pracy trzustki. Badanie poziomu tego hormonu pozwala na dokonanie oceny zmian w gospodarce węglowodanowej, a w przypadku wystąpienia hipoglikemii lub hiperglikemii wdrożenie odpowiedniego leczenia tych zaburzeń, których zaniedbane może się rozwinąć w szereg chorób metabolicznych, w tym przede wszystkim w cukrzycę typu II. Osoby, które zauważyły u siebie zaburzenia widzenia, zawroty głowy, przyspieszoną akcję serca lub zlewne poty powinny koniecznie zgłosić się na badanie poziomu insuliny. Wysoki poziom prolaktyny (hiperprolaktynemia) w wyniku badania krwi Hiperprolaktynemia jest jednym z objawów guza przysadki (łac. prolactinoma), chorób podwzgórza, zaburzeń funkcji gruczołu tarczycowego (np. niewyrównania niedoczynność tarczycy), niewydolności nerek, ale także ciąży. Objawami, które powinny skłonić pacjenta do zbadania poziomu PRL, są zaburzenia miesiączkowania, trudności z zajściem w ciążę, mlekotok, uderzenia gorąca, trądzik lub zauważalnie obniżone libido. Leczenie hiperprolaktynemii polega głównie na farmakoterapii i leczeniu przyczynowym podwyższonego stężenia PRL, czyli choroby, która wywołała ten stan. Holotranskobalamina – badanie wczesnych niedoborów witaminy B12 Istnieje pula badań, które regularnie powinien wykonać każdy weganin lub wegetarianin, a także osoby, które mają wszelkie objawy niedokrwistości lub zauważają u siebie niedobory witaminy B12, do których należy, chociażby mrowienie i pieczenie skóry, drętwienie kończyn lub zaburzenia snu. Postawienie diagnozy dotyczącej groźnego niedoboru wit. B12 jest możliwe już na jego wczesnym etapie, dzięki wykonaniu oznaczenia poziomu holoTC, czyli holotranskobalaminy. Jak się przygotować do badania poziomu holoTC, czy trzeba być na czczo i jakie są objawy obniżonego poziomu witaminy B12? Odpowiedzi na te pytania znajdują się w niniejszym artykule.

za dużo testosteronu u dziewczyny